De laatste week...

 We hebben een heerlijke laatste week gehad. De kinderen waren enthousiast, het team ging er nog vol voor en het weer werkte mee. Een enkel buitje maar geen dagen regen gelukkig.  Iedereen had ergens het naderend afscheid wel voor ogen en toch ook weer niet. We hebben met zijn allen genoten van de week!

Afgelopen weken werden de Bijbelverhalen constant door verschillende mensen van het team voorbereid en verteld. Bijna altijd werden de flanellenplaten gebruikt, maar soms ook extra liedjes, wat toneelspel, voorbeelden en inbreng van de kinderen. Heel gaaf om te zien dat we dit ook echt als team deden. Ook Henk vertelde regelmatig een verhaal en dat deed hij geweldig. Hij nam veel tijd om het voor te bereiden en dat zag je terug tijdens het verhaal. Allerlei attributen werden gebruikt, verkleedkleren, hangende prullenbakken die vanaf het plafon naar beneden kwamen, muren die omvielen, kinderen die mee mochten helpen; iedereen genoot ervan. Waar de verhalen eerst nog voorgedragen/ voorgelezen werden deed iedereen in het team steeds meer zijn best om zijn of haar creativiteit te gebruiken om de kinderen maar zo goed mogelijk te boeien en het verhaal te laten begrijpen. En dat lukt … al die ogen die soms verbaasd, dan weer voorzichtig glimlachend, dan weer verschrikt of luid schaterend naar degene keken die het verhaal vertelden. Zo gaaf! Klein en groot  …. Ook de leerkrachten! Ze hadden Henk de belofte ontfutseld de laatste week alle drie de verhalen te doen .. zodat zij ook konden zitten, genieten en luisteren. En dat heeft hij gedaan … en genoten hebben we. Van de verhalen, de voorbeelden en de boodschap die in elk verhaal naar voren kwam.

Paulus ontsnapt over de muur:

https://www.youtube.com/watch?v=EaVggeRjlXg&feature=youtu.be

Maandag hebben alle jongens een mooi shirt gekregen en alle meisje een mooie poncho.  Mijn moeder had deze actie in Nederland op touw gezet en wat een geweldig resultaat … geniet mee van het filmpje.  Iedereen die mee geholpen heeft met haken: enorm bedankt!

https://www.youtube.com/watch?v=jw7mHcbq6vY&feature=youtu.be

Dinsdag, de dag dat we normaal drama spelletjes deden, hebben we de dramaspelletjes gelaten voor wat ze waren en zijn we met de paracourds aan de slag gegaan. Vele mensen hebben deze bij elkaar verzameld voor ons in Nederland en dinsdag hebben we er prachtige armbanden van gemaakt. Vlechten is nog best lastig maar oefening baart kunst en de kinderen gingen ontzettend trots naar huis met hun zelfgemaakte armband. Ontzettend leuk … iedereen dus enorm bedankt voor het verzamelen!

De dag had ook een bijzonder tintje omdat een van onze vrijwilligers (Roy) zijn vriendin (Kristien) ten huwelijk heeft gevraagd ten midden van alle kinderen en teamleden … Kristien had niets in de gaten en het was een grote verrassing. Gaaf dat we hiervan getuigen mochten zijn. Ook vanaf deze plek nogmaals van harte gefeliciteerd en we wensen jullie Gods zegen bij de voorbereidingen van jullie huwelijk!

Ondertussen waren we druk met de voorbereidingen van vrijdag. We wilde namelijk graag met een echt feestje eindigen. Dus hebben wij  voor alle kinderen boekjes besteld (gelinkt aan de thema’s die we behandeld hebben) en presentjes voor de teamleden uitgezocht. Daarnaast hebben we met het team de cadeautasjes voor de kinderen gevuld, hebben de leerkrachten de uitvoeringen grondig voorbereid en er werd een maaltijd voorbereid. En dit keer niet alleen voor 160 kinderen maar ook voor hun ouders. Deze maaltijd was voor de ouders en kinderen een verrassing … een welkome verrassing merkten we later, en dit moest goed voorbereid worden.  Wat gaaf om te zien hoe de kokkin alles regelde, boodschappenlijsten maakte, en op donderdag al het eten al aan het voorbereiden was.  Een dag om (ondanks dat het het afscheid was) naar uit te zien!

Woensdag hadden we onze wekelijkse spelletjesochtend. Het snoephappen blijft favoriet, heerlijk met je hoofd onder water en zoeken naar de snoepjes. Best spannend maar nu we het elke week herhalen durven steeds meer kinderen het ook te proberen. Na de porridge hebben we een heerlijk tijd gehad met zingen, een Bijbeltekst aan leren Jeremia 28: 11 waar staat:  11 For I know the plans I have for you,” declares the Lord, “plans to prosper you and not to harm you, plans to give you hope and a future’ en een mooi voorbeeld met hele grote bellenblaasbellen … helaas lukte niet alle bellen evengoed maar het voorbeeld was duidelijk. ‘Hoe hebben wij gekeken naar de bellen? Wij vinden ze fantastisch, zo groot, veel mooie kleuren, dat hebben we toch maar mooi gemaakt! We genoten er van!’ Zo kijkt de Here God ook naar ons, Hij heeft ons gemaakt, de Here God kijkt naar ons en wil van ons genieten, Hij heeft ons gemaakt naar Zijn evenbeeld en Hij houdt van ons. Ook al doen we verkeerde dingen en ook al gaat het soms mis, wij zijn Zijn kinderen en Hij wil onze Vader zijn. Zo gaaf om dit de kinderen te mogen meegeven.

Woensdag zijn we nog op huisbezoek geweest bij twee gezinnen. Zo bijzonder om bij de mensen thuis te mogen komen, samen te praten en te bidden en zo over een stukje van hun leven te mogen horen. Wat maken de mensen hier veel mee en wat zijn ze dapper. Dan ben je 27, heb je twee kleine kinderen waar je in je eentje de zorg voordraagt omdat je man je verlaten heeft, heb je twee banen om het hoofd boven water te houden, heb je een heel klein (in verhouding ook nog duur) huisje dat daarnaast ook nog een lekkend dak heeft, kun je niet op je familie terugvallen omdat de schaamte voor de scheiding te groot is en dan ben je evengoed vrolijk, een ontzettend lieve moeder, een enorme doorzetter, houd je je hoofd boven water en weet je de mensen om je heen te bemoedigen.

Natuurlijk kom je overal in de wereld ongeveer gelijke verhalen tegen, en overal zijn mensen die het ontzettend moeilijk hebben. Ook in Nederland en daar weten we alles van … Maar nu op dit moment worden deze mensen op ons pad gebracht, hebben we contact met hen en raakt het ons zo dit te zien! Het maakt je verdrietig maar zoals ik al eerder schreef ook strijdlustig en wat werden we door haar ook weer bemoedigd.

Terwijl ik bovenstaand stukje tik vraag ik me af of het overkomt wat ik nu eigenlijk precies wil zeggen. En ik weet het niet goed … het is zo moeilijk om die gevoelens en ervaringen te vangen in woorden. Dit zijn van die situaties waarvan je zou zeggen .. je moet er bij geweest zijn om het te begrijpen. Toch probeer ik het wel uit te leggen in de hoop dat het overkomt. En we jullie ook op dit vlak mee mogen nemen in de dingen die we hier mee maken.

Donderdag hebben we heerlijke sinaasappels met de kinderen gegeten … wat een glunderende hoofdjes toen ze allemaal een hele sinaasappel kregen en wat geeft het een rotzooi, we hebben er echt enorm om gelachen! Overal schillen en sinaasappelpitten .. maar wat was het heerlijk!

En dan is het vrijdag … de laatste dag is aangebroken. Er hangt een wat gespannen sfeer, de kinderen hebben hun best gedaan om hun meest feestelijke kleiding aan te trekken, iedereen heeft zin in de dag maar is zich er ook van bewust dat het de laatste dag van het project is. We nemen uitgebreid de tijd om met de kinderen te zingen, Nina komt nog een keertje langs (wat genieten de kinderen hier enorm van … en stiekem vinden Henk en ik het ook ontzettend leuk om te doen;) zie hier het filmpje van Nina:

https://www.youtube.com/watch?v=8H9C1aVxQL0&feature=youtu.be

De  kinderen en leerkrachten krijgen nog de tijd om de laatste puntjes op de i te zetten voor de uitvoering van later die ochtend en dan is het tijd voor porridge. De ouders zijn door de kinderen uitgenodigd (er gaat niet even een mailtje naar alle ouders zoals we dat in Nederland zouden doen en even een brief printen en kopiëren voor alle kids werkt hier ook niet zo;). Dus er was de kinderen  verteld dat ze hun ouders om half elf mochten uitnodigen om naar een uitvoering te komen kijken over alle dingen die ze geleerd hadden. We hadden eerder begrepen dat de ouders op deze school redelijk betrokken zijn maar het is toch afwachten. Hoe gaaf is het dan dat de eerste ouders rond negen uur al binnendruppelen en er uiteindelijk zo een 80 ouders naar hun kinderen zitten te kijken. En wat hebben ze genoten.  Van de kleintjes die samen een liedje zongen en teksten opzeggen, van twee kleine 4 jarige jongetjes die ieder, uit hun hoofd, een Bijbeltekst op zeggen, van de grotere kids die David en Goliath lieten zien, de varkentjes (van de verloren zoon) die gespeeld werden door de kinderen van de middenbouw (zie foto), de dansjes van de meiden van de hoogste klassen (zie filmpje) en ga zo maar door … elk kind deed mee! Gaaf!

https://www.youtube.com/watch?v=tK_LQ4Ai65U&feature=youtu.be

Het eten was heerlijk … we mochten iedereen trakteren op pilau met beef en na het eten, wat best even duurde want stel je maar eens voor dat je met twee pannen moet koken, op een houtvuur, voor zoveel mensen, hebben we de dag met elkaar afgesloten. Pilau is een speciale rijstmaaltijd die hier gegeten wordt met feestjes! We hebben nog kort stil gestaan bij het feit dat we elkaar nodig hebben, de kinderen, ouders, leerkrachten, vrijwilligers etc … zonder een van deze groepen was het hele project niet door gegaan …. God kijkt niet naar of we groot zijn of klein, of wel veel energie hebben of weinig, of we heel sterk zijn of slim. Hij kijkt naar waar Hij jou kan inzetten in Zijn Koninkrijk op de plek waar jij het beste tot je recht komt. En dat hebben we de afgelopen weken ook echt zo mogen zien en ervaren.

Wij zijn ontzettend verrast met een mooie Jambe met de tekst Asante Sana family Talsma Emy-Land 2017. Wat een gaaf aandenken …   Enorm bedankt!

En dan ga je naar huis, de laatste keer een high five, de laatste keer een dikke knuffel, een lach en een traan maar vooral zo dankbaar. Ik sluit dit blog af met de woorden die we al herhaaldelijk uitgeschreven hebben …. Wat hebben we enorm mogen genieten, danken jullie met ons mee?

Warme groet vanuit Kenia,

Henk, Rieneke, Jesse en Niek