Alweer op de helft!

We merken dat de kinderen genieten, echt genieten! Dat hebben we al eerder genoemd maar in deze blog willen we jullie daar een beetje in mee nemen. Heb je wel eens een kind zien genieten van het oppeuzelen van rijst met bruine bonen, het afkluiven van een klein kippenbotje, het sabbelen op een stukje mango of watermeloen, de  zuurtjes die ze krijgen op woensdag (tijdens de spelletjesmiddag) worden als kleine zuurtstokjes opgegeten om er maar zo lang mogelijk van te kunnen genieten?!  Elke dag weer blijft het voor ons genieten om de glimmende oogjes van de kinderen te zien wanneer ze heerlijk zitten te smullen.

En dan de werkjes …  we moeten het hebben van veelal dezelfde materialen. Je hebt hier geen diversiteit aan karton, verfsoorten en allerlei ander knutselmateriaal. Daarnaast hebben jullie, in een vorig blog, kunnen lezen dat het voor de kinderen nog best lastig is om goed te kunnen knippen.  Daarom passen we sommige werkjes aan, zitten wij elk weekend een paar honderd werkjes te knippen om het zo enig sinds behapbaar te maken voor de kids (nee we knippen niet alles want we willen graag dat ze het leren, maar als we het niet een beetje voorbereiden zijn de kinderen alleen maar aan het knippen), hebben we al honderden kleurpotloden geslepen omdat we die elke dag zoveel gebruiken en dan die glimmende gezichten .. of het nou de babyklas is of de oudste kinderen van een jaar of 11 alle kids zitten te genieten bij het knutselen. Echt waar … je houdt het misschien niet voor mogelijk omdat we allemaal de kinderen kennen die niet van knutselen houden, maar hier zijn ze allemaal geconcentreerd aan het werk en leveren ze de mooiste creaties waar ze ontzettend trots op zijn. Alle werkjes mogen elke dag mee naar huis en dat gebeurt dan ook, vol trots!

En dan het zingen … (even voor juf Deborah, je moet echt een keertje naar Kenia gaan, daar kun je je hart ophalen;) ze kunnen er geen genoeg van krijgen. Okay de eerlijkheid gebied te zeggen dat er een aantal kids zijn die niet altijd even enthousiast meezingen maar het  over grote deel van de kinderen zingt enthousiast mee. Leer de kids een nieuw liedje en na twee keer luisteren wordt in elk geval het refrein  al enthousiast meegezongen! We zingen er elke dag dan ook flink oplos… heerlijk! En hoe leuk is het dat als je langs een groepje kinderen loopt je ze zachtjes de liedjes hoort neuriën .. of wanneer er een groepje jongens met gitaren (houten planken) druk in de weer zijn met gitaarspelen en het zingen van de aangeleerde liedjes!

De spelletjes zijn soms een uitdaging. En dan bedoel ik vooral de spelregels… spelregels lijken ze hier niet zo goed te kennen. Je moet gewoon flink hard rennen, geeft hier en daar een duw en maakt plezier. Zo gaat dat hier! We proberen de spelregels echt uit te leggen, doen ons best om de spelletjes aan te leren maar oei dat is best lastig in het Engels (vooral als de kids het engels ook nog niet altijd evengoed begrijpen) Maar je raadt het vast al, het maakt niet uit … want wel of geen spelregels de kinderen hebben plezier. Ze genieten met elkaar. Waar kinderen in Nederland aan het spelen zijn en er aan elkaar gevraagd ‘moet’ worden of je mee mag doen is dat hier niet aan de orde. Als er een kind aan het spelen is doet de rest gewoon mee. Zoals Niek het mooi zei: “nee hoor mam ik hoef niet te vragen of ik mee mag doen met voetballen, ik ga gewoon in veld staan en dan doe ik mee!”

En weten jullie waar de kids ook zo enorm van genieten. Van de vrijdag … de vrijdag? Ja de vrijdag … op vrijdag hebben we namelijk een ‘bonte-middag’. De kinderen bereiden in hun klas op donderdag allemaal stukjes voor die ze op vrijdag aan de rest van de school laten zien. Alle stukjes gaan over leuke, gekke dingen die die week gebeurd zijn, Bijbelverhalen die verteld zijn, liedjes die aangeleerd zijn etc. Gaaf om te zien hoe niet alleen de kinderen maar ook de leerkrachten hier van genieten om samen met de kids iets tofs neer te zetten. Die trotse gezichtjes als ze hun teksten opzeggen of hun liedjes laten horen .. heerlijk!

Natuurlijk zitten er achter elk van deze glimmende oogjes en lachende gezichtjes een verhaal. Vaak een enorm verhaal, een verdrietig verhaal vol ellende en zorgen. Van de week zijn we weer op huisbezoek geweest bij een van de kinderen. En als je dan ziet hoe deze kinderen leven, in dit geval zonder moeder, drie kleine broertjes, een huisje waarbij ze met haar drie broertjes op een paar houten latjes moet slapen bij gebrek aan een bed, de ruimte te klein is dus zij elke nacht op de grond slaapt. Als je aan haar vraagt wat ze leuk vindt om te doen als ze uit school komt noemt ze de was, koken en oppassen. Mijn hart huilt als ik dit zie … het voelt zo oneerlijk en je gunt dit meidje zo een ander leven. Maar het is haar leven! Haar hoor je niet mopperen, niet klagen of zeuren … ze geniet op school van het project en alles wat daar gebeurt en pakt daarna haar taken thuis weer op. Trots liet zij ons haar huisje zien, en stelde ze ons voor aan haar opa, vader en broertjes. Gaaf was het om met elkaar te mogen bidden ook al spraken we elkaars taal niet.

Op die momenten weet je waar je het voor doet, waarom dit zo een geweldig project is en waarom het zo belangrijk is dat Emy-Land bestaat. Het verschil maken in het leven van de kinderen, de kinderen kunnen kind zijn op school, om na school hun leven op te pakken en door te gaan!

Wat zijn we blij en dankbaar voor alle sponsoren waardoor wij dit kunnen doen. Zonder jullie was dit allemaal niet mogelijk geweest! Blijven jullie bidden voor de kinderen en zeker ook voor de ouders?

Vorige week vertelde wij jullie dat Henk en Niek oorontsteking hadden. Gelukkig gaat het wat de oren betreft een stuk beter, daar zijn we dankbaar voor. Helaas werd Niek vrijdag weer ziek. Hoge koorts, buikpijn, overgeven, hoofdpijn, duizeligheid, en allemaal aften in zijn mond. ’s Middags voor de zekerheid toch maar de dokter gebeld en die kwam eind van de middag langs. Hier in Kenia moet je voorzichtig zijn als het gaat om koorts en ziek zijn. Er zitten hier allerlei soorten mosquito’s, zandvlooien en wat al niet meer … dus bij twijfel bel je de dokter. En dat was een goede beslissing. De dokter zag naast de aften in Niek zijn mond ook allemaal witte vlekken op de amandelen. Voor de zekerheid is er bloed geprikt (om o.a. malaria uit te sluiten) en daar kwam uit dat Niek een bacteriële infectie heeft op zijn amandelen en in zijn mond en daardoor ook in zijn buik. Dus weer opnieuw aan de medicijnen die hem gelukkig vrij snel lieten opknappen. Nu een beetje rustig aan en vooral doen waar hij zin in heeft .. en dan morgen terug voor controle. Het is echt fijn om een goede (Engels sprekende) dokter tot je beschikking te hebben als je zover van huis bent.

Helaas hebben we deze week ook afscheid moeten nemen van Lisanne. Zij is voor 2 weken in Kenia geweest om mee te werken in ons project. Lieve Lisanne .. het was super dat je er was. Dank je wel voor je inzet en je betrokkenheid. We hebben er van genoten en de kids ook! Ze missen je;)

Danken jullie met ons mee

• voor de verloop van het project?
• het gave team van Kenianen en Nederlanders die super goed samen werken en veel plezier met elkaar beleven?
• de grote groep kinderen die elke dag weer naar het project komen?
• de genezing van de oren van Henk en Niek?
• en het feit dat Jesse en ik gelukkig niet ziek geworden zijn?

Bidden jullie met ons mee

• voor de gezondheid van Niek. Dat het na deze kuren helemaal klaar voor hem zal zijn en hij ook weer volop mee kan doen en mee kan genieten?
• voor de kinderen en de ouders die ons gebed zo enorm hard nodig hebben?
• voor het team van mensen die Emy-Land mogelijk maakt?
• voor de leerkrachten, die hier elke dag weer aan het werk gaan met enthousiasme, maar o zo weinig materialen?

Veel liefs en een warme groet vanuit Kenia,

Henk, Rieneke, Jesse en Niek