Wat een gave week was dit!

Maandag hadden we eindelijk de aftrap.  Een jaar zijn we bezig geweest met de voorbereidingen en dan gaat om half zeven je wekker en vertrek je om kwart over zeven voor de eerste keer naar school. We hadden er zo een zin in, de jongens keken er enorm naar uit om de kinderen eindelijk te ontmoeten en stiekem waren we allemaal ook een beetje zenuwachtig.

De eerste dag was direct een groot succes. De kinderen genoten, het programma verliep vlot en iedereen had plezier. We zijn gestart met het verhaal over de schepping. Heel gaaf om met de kinderen het verhaal te bespreken en de flanelplaten te kunnen gebruiken. Heerlijk die verwachtingsvolle gezichtjes…

Voor Jesse en Niek was het de eerste twee dagen heel intensief. De kinderen vonden het maar wat interessant dat er twee van die witte jongetjes op school liepen. Constant zaten ze aan hen, werd er geschreeuwd en was het moeilijk om contact te maken. Alles was nieuw voor iedereen. Sinds woensdag gaat dat een stuk beter en maken de jongens al vriendjes.. wordt er veel gevoetbald, tikkertje gespeeld, mee geknutseld en grappen gemaakt. Zo bijzonder om te zien. Voor iedereen wordt het iets ‘normaler’ en komt er meer ruimte voor contact!

Van te voren hadden we ingeschat dat we niet al te ingewikkelde werkjes moesten uitzoeken om met de kinderen te maken en dat was een goede zet. De kinderen hebben weinig werkruimte (omdat er zoveel kinderen in de klas zitten) en het is ook nog best lastig om dat goed uit te leggen in het Engels. Daarnaast wordt er door de kinderen heel weinig geknutseld dus zijn veel dingen nieuw. Dit kun je met name zien bij de hele kleintjes. Er wordt veel voor ze gedaan door de juf in plaats van dat ze het zelf doen. Daarom proberen we de werkjes aan te passen of af en toe een klein groepje apart te nemen en dat werkt super goed.  Heel snel wordt duidelijk, wat we van te voren ook wel wisten, hoe flexibel je moet zijn en wat fijn te merken dat we eigenlijk gewoon heel flexibel zijn;) Het is fijn dat er een programma is en dat alles is voorbereid.  Dat scheelt nu heel veel tijd en gedoe maar we ervaren het programma echt als ondersteunend ipv iets wat allemaal moet! Er moet niks … behalve eten en plezier maken!

Afgelopen week heeft het ook heel veel geregend. En dan niet een vriendelijk, verfrissend buitje maar enorme buien die lang aanhouden. Daarom hebben we veel in de klassen moeten werken en kwam er van bijvoorbeeld het spelletjescircuit niet zoveel terecht … Maar de kinderen hebben daar geen last van, die genieten van alles wat er gedaan wordt (alleen al het feit dat er gewoon wat meer tijd en aandacht is voor je), en genieten heel erg van de momenten dat ze daarna wel weer lekker naar buiten kunnen.

Vrijdag hebben we op kip kunnen trakteren, dankzij jullie, onze sponsors!! Jullie hadden erbij moeten zijn, glimmende ogen, kippenpootje in de hand en kluiven …. kluiven tot er geen enkel stukje vlees meer te vinden valt …

Helaas heeft Niek heel erg last gehad van zijn oren, maar het ergste lijkt voorbij. Allemaal zijn we ook wat grieperig geweest (behalve Henk). We hopen dat dat hoort bij het wennen aan het klimaat en het eten en dat we aankomende maandag weer fris en fruitig van start kunnen!

Langzamerhand krijgen we steeds meer contact met de teachers en kinderen …  we snappen elkaar steeds wat beter en voelen elkaar beter aan. Heel gaaf om te merken. De kinderen durven ook steeds meer te zeggen en doen steeds enthousiaster mee als er wat gekkigheid uitgehaald wordt.

We merken dat de dagen echt intensief zijn, als we terug zijn van het project moeten er soms nog boodschappen gedaan worden maar daarna was het afgelopen week wel steeds klaar met de energie. Dus lekker zwemmen voor de jongens, beetje bijkomen, voorbereiden voor de volgende dag en rond 20.00 uur is het hier dan helemaal stil in huis. We proberen ons ook echt onder te dompelen hier in Kenia, echt hier te zijn. Dat is een heerlijk gevoel en dat hebben we ook nodig. Dat betekent ook dat we niet continu te bereiken zijn via app, facebook of mail omdat we niet ‘constant’ met thuis bezig willen zijn.  Daarnaast hebben we er ook niet veel tijd voor …. we hebben echt alle aandacht en energie nodig voor het programma, de kinderen op Emy-Land en voor elkaar! Vrijdag waren we echt toe aan het weekend en het was fijn om even tijd voor elkaar te hebben en even niks te moeten (behalve boodschappen en voorbereiden natuurlijk;) Maar zondag zagen we ook alweer uit naar de maandag … tijd om weer naar de kids te gaan;)

We zien uit naar de dagen die voor ons liggen, er staan verschillende (soorten) bezoekjes gepland, er komen weer 2 nieuwe vrijwilligers uit Nederland aan en natuurlijk weer heerlijk aan de slag op Emy-Land!

Bidden jullie met ons mee voor het team wat deze summerschool mogelijk maakt? Dat zij er ook van mogen genieten en dat we met elkaar iets van Gods liefde mogen laten zien? Dat de kinderen en de leerkrachten met plezier naar school blijven komen en de goede start vervolg mag krijgen in de rest van het project?

En danken jullie mee voor de contacten die ontstaan met de kinderen, leerkrachten en ouders? Voor de eerste week die zo ontzettend voorspoedig verlopen is, en voor het feit dat het zo goed gaat met Jesse en Niek?

Warme, vriendelijke groet vanuit Kenia,

Henk, Rieneke, Jesse en Niek